Ο αγγελιοφόρος του Θεού

29 Αυγούστου: Μνήμη της αποτομής της τιμίας κεφαλής του Ιωάννου του Προδρόμου

Σχόλιο στο Β΄ Ανάγνωσμα του Εσπερινού: Μαλ γ΄ 1-24

Η ανάγνωση του κειμένου του προφήτη Μαλαχία στον τελευταίο πανηγυρικό Εσπερινό του λειτουργικού έτους λειτουργεί ως μια προειδοποίηση και μια πρόκληση για τους πιστούς όλων των εποχών. Οι πολιτικές δυνάμεις της εποχής κατόρθωσαν να κλείσουν το στόμα του τελευταίου προφήτη αποκεφαλίζοντάς τον, το μήνυμά του όμως ηχεί ακόμα επίκαιρο, δυο χιλιάδες χρόνια μετά: το νέο λειτουργικό έτος που ανατέλλει πρέπει να βρει τους πιστούς έτοιμους να υποδεχτούν τον Χριστό.

Πλούτος και χριστιανική πίστη

Κυριακή ΙΒ´ Ματθαίου

Σχόλιο στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματ ιθ΄ 16-26

Ο Χριστός ζητάει ολόκληρο τον άνθρωπο και όχι απλώς την τήρηση κάποιων εντολών του. Γιατί γνωρίζει ότι όσο ο άνθρωπος, παρά την πίστη του στον Θεό, επιμένει να αναζητά ασφάλεια σε επίγεια στηρίγματα, θα επιλέγει δρόμους και πολιτικές που θα εξουθενώνουν άλλους ανθρώπους. Γι’ αυτό ο Θεός ζητάει συνεργάτες, όχι δουλικούς υπηρέτες που εκτελούν τις εντολές του. Μόνο συνεργάτες του Θεού, άνθρωποι ελεύθεροι, μπορούν να αγωνιστούν μαζί με τον Θεό για τον ερχομό της βασιλείας του. Δουλικοί υπηρέτες, παγιδευμένοι μέσα στον πλούτο της λογικής τους, που αποζητούν τη σιγουριά και την προσωπική τους εξασφάλιση, μόνο για τον εαυτό τους μπορούν να παλέψουν.

Τα όρια της συγχωρετικότητας

Κυριακή ΙΑ´ Ματθαίου

Σχόλιο στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματ ιη΄ 23-35

Aπό τη στιγμή που δεν συγχωρεί κανείς τον συνάνθρωπό του δηλώνει ότι δεν αποδέχεται την ευεργεσία που του πρόσφερε ο Θεός· κατά συνέπεια, ακόμα κι αν είναι βαφτισμένος χριστιανός, βιώνει τον Θεό και τη σχέση του μαζί του ακριβώς όπως ένας άνθρωπος που δεν είναι χριστιανός.

Η δύναμη της προσευχής και της νηστείας

Κυριακή Ι´ Ματθαίου

Σχόλιο στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματ ιζ΄ 14-23

Σήμερα πολλοί χριστιανοί έχουν πάψει πια να πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα των μέσων που διαθέτουν για να αλλάξουν τον κόσμο. Κατανοούν την προσευχή και τη νηστεία σαν θρησκευτικές υποχρεώσεις τους, σαν μέσα που εξασφαλίζουν την ατομική τους σωτηρία και όχι ως μέσα για να επιτύχουν τη μεταμόρφωση της κοινωνίας. Όμως, όταν η προσευχή περιορίζεται σε αιτήματα για την ατομική ευημερία και δεν έχει ως στόχο και προοπτική τον κόσμο ολόκληρο, όταν η προσευχή δεν είναι ένας ειλικρινής διάλογος με τον Θεό προκειμένου να οδηγηθεί κανείς σε ορθές επιλογές στη ζωή του, αλλά γίνεται από ανάγκη ή από φόβο, τότε δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Και αν η νηστεία δεν είναι μια συνειδητή πράξη παραίτησης από ορισμένα αυτονόητα δικαιώματα, όπως είναι π.χ. το φαγητό, όταν δεν αποτελεί μια συνειδητή δήλωση ότι είναι κανείς έτοιμος να θυσιάσει κάτι από τον εαυτό του υπέρ των άλλων και του κόσμου ολόκληρου, τότε είναι άχρηστη.

Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, πρότυπο χριστιανικής αγιότητας

2 Αυγούστου: Ανακομιδή του λειψάνου του πρωτομάρτυρα Στεφάνου

Σχόλιο στο Αποστολικό Ανάγνωσμα: Πρα ς΄ 1 – ζ΄ 60

Ένα από τα πιο λαμπρά παλικάρια της τιμά, σύμφωνα με το λειτουργικό τυπικό της ανατολικής παράδοσης, η Εκκλησία στις 2 Αυγούστου· τον πρώτο χριστιανό που έμελλε να συνειδητοποιήσει με τον πιο φρικτό και απάνθρωπο τρόπο το πόσο δύσκολο είναι να θέλει κανείς να αλλάξει τον κόσμο χωρίς να ασκήσει βία. Ο διάκονος Στέφανος ήταν ο πρώτος από τις εκατοντάδες χιλιάδες των μαρτύρων που με το αίμα τους στερέωσαν το οικοδόμημα της Εκκλησίας∙ ήταν ο πρώτος από εκείνη την ατέλειωτη σειρά των ηρώων που επί τρεις ολόκληρους αιώνες γύριζαν πρόθυμα την πλάτη τους στο μαστίγιο ή στο ραβδί του βασανιστή, που δεν δίσταζαν να πέσουν στη φωτιά ή στα θηρία και που έσκυβαν χωρίς αντίσταση το κεφάλι τους στο σπαθί του δημίου, προκειμένου να αποδείξουν σε όλον τον κόσμο ότι υπάρχει μια αλήθεια για την οποία αξίζει τον κόπο ακόμη και να πεθάνει κανείς και ότι η διάδοση της αλήθειας αυτής δεν είναι το αποτέλεσμα βίαιης επιβολής αλλά αυτοθυσίας.