Κυριακή Η´ Ματθαίου
Στη συνείδηση πολλών χριστιανών έχει επικρατήσει μια ευσεβιστική, ατομιστική ή, στη χειρότερη περίπτωση, εθιμοτυπική αντίληψη για τη σημασία της μετοχής στο μυστήριο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κοινωνούν πιστεύοντας ότι λαμβάνουν τη θεία μετάληψη ως έπαθλο για τη νηστεία τους ή και την αρετή τους, “έτσι για το καλό”, για να τους βοηθήσει ο Θεός στις επαγγελματικές ή όποιες άλλες επιδιώξεις τους και ακόμη, επειδή έτσι είναι το έθιμο. Μια τέτοια αντίληψη για τη θεία Ευχαριστία όμως υποβιβάζει το μυστήριο σε μια πράξη ατομικής ευσέβειας ή και μαγικής τελετής. Είναι καιρός, λοιπόν, όσοι θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως συνειδητοί χριστιανοί να ξανασκεφτούν ότι μετέχοντας στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, μετέχουν σε μια πράξη ολόκληρης της κοινότητας, όπου καταργούνται όλα τα διαχωριστικά, κοινωνικής θέσης, φύλου, πεποιθήσεων, κ.λ.π., που κρατούν τους ανθρώπους χωρισμένους μεταξύ τους. Μετέχουν σε ένα κοινό τραπέζι, όπου παρακάθονται αδελφωμένοι εχθροί και φίλοι, πλούσιοι και φτωχοί, για να τραφούν με το σώμα του Χριστού που απομακρύνει τον φόβο του θανάτου, δημιουργώντας έτσι την απαραίτητη προϋπόθεση για την υπέρβαση των ανταγωνισμών στις μεταξύ των ανθρώπων σχέσεις. Και είναι προφανές ότι μόνον όταν οι ανθρώπινες σχέσεις πάψουν να χαρακτηρίζονται από τον ανταγωνισμό που προκαλείται από τον φόβο του θανάτου και γίνουν αδελφικές, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες θα πάψουν να υφίστανται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου