Βιβλική Αγγελολογία και σύγχρονο κοσμοείδωλο

Μια προσπάθεια διαλόγου Θεολογίας και Φυσικής 

Η λύση που συνήθως νεωτεριστές ερμηνευτές έδιναν παλιότερα στο ζήτημα του ρόλου των αγγέλων στη σύγχρονη περί κόσμου αντίληψη ήταν η θεώρηση των αγγελικών δυνάμεων ως υποστασιοποιημένων εκδηλώσεων της θείας αγάπης και ευσπλαχνίας, ενώ, αντίθετα, των δαιμονικών δυνάμεων ως υποστάσεων αντίστοιχα του κακού.  Η λύση αυτή αποσκοπούσε στη διατήρηση μιας στοιχειώδους ισορροπίας ανάμεσα στον τρόπο με τον οποίο η σύγχρονη Φυσική έβλεπε τον κόσμο και την ύλη και στις περιγραφές των βιβλικών αφηγήσεων. Σε αρκετές περιπτώσεις όμως μια τέτοια ερμηνεία δεν είναι πάντοτε εφικτή χωρίς μια κάποια υπονόμευση ή σχετικοποίηση της βιβλικής αξιοπιστίας. 

Η αναγεννητική δύναμη του λόγου του Θεού

Σχόλιο στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λου 8:5-15

Ο Χριστός γνωρίζει πως όλοι οι άνθρωποι δεν θα αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο στην πρόσκλησή του· άλλοι θα την απορρίψουν χωρίς δεύτερη σκέψη, άλλοι θα τη βρουν ενδιαφέρουσα και ενδεχομένως θα τη συζητήσουν για λίγο και άλλοι θα την αποδεχτούν ανεπιφύλακτα. Αυτός όμως, παρ’ όλα αυτά, επιμένει να την απευθύνει προς όλους, αναμένοντας την ανταπόκρισή τους. Και είναι ακριβώς αυτός ο τρόπος με τον οποίο απευθύνεται προς τους ανθρώπους η πρόσκληση, που καθιστά τους πάντες υπεύθυνους απέναντι στον Θεό.

Προϋποθέσεις χριστιανικής μαθητείας

Κυριακή Α΄ Λουκά

 Σχόλιο στο ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λου ε´ 1-11

Η αληθινή χριστιανική μαθητεία δεν τελειώνει με την εξομολόγηση της αμαρτίας, ούτε με την αποδοχή της χάριτος του Θεού, αλλά με τη μεταμόρφωση του μαθητή σε απόστολο. Αληθινή συνάντηση με τον Θεό σημαίνει άνοιγμα στους άλλους, μοίρασμα της εμπειρίας και της χαράς από τη συνάντηση, συνειδητή ανάληψη ευθύνης για συνεργασία με τον Θεό στην ολοκλήρωση του σχεδίου του για τον κόσμο.

Οι Χριστιανοί ως μέλη του Σώματος του Χριστού

1 Ιουλίου: Τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων
Σχόλιο στο Αποστολικό Ανάγνωσμα: Α´Κο : ιβ´ 27 – ιγ´ 8^α

Η αγάπη για την οποία κάνει λόγο ο απόστολος δεν είναι μια συναισθηματική κατάσταση, κάτι που προκαλεί ευχαρίστηση ή ικανοποίηση. Είναι επιλογή και μάλιστα δύσκολη, είναι στάση ζωής και μάλιστα συνειδητή και γι’ αυτό σκληρή και γι’ αυτό απαιτεί συνεχή αγώνα. Οι σήμερα τιμώμενοι άγιοι, οι άνθρωποι που έκαναν την αγάπη καθημερινό τρόπο ζωής τους, οι άνθρωποι που με τον αγώνα τους πάλεψαν για να θεραπεύσουν κάθε μέλος του σώματος του Χριστού ας είναι συμπαραστάτες όλων όσοι θέλουν να μπουν σ’ αυτόν τον αγώνα.

Η συνάντηση ιουδαϊσμού - ελληνισμού και η ενότητα της Εκκλησίας

Έβδομη Εβδομάδα του Πεντηκοσταρίου: 

Κυριακή των Πατέρων της Α´ Οικουμενικής Συνόδου

Σχόλιο στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ιωα ιζ´ 1-13

Η συνάντηση ιουδαϊκού και ελληνικού τρόπου σκέψης δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε ακίνδυνη για όσους στοχαστές επιχείρησαν να συμβιβάσουν τις δύο αντιτιθέμενες κοσμοθεωρίες. Εκείνοι που αστόχησαν στην προσπάθεια να μετατρέψουν τον αφηγηματικό βιβλικό λόγο σε μια αφαιρετική φιλοσοφική σκέψη δεν ήταν λίγοι. Κάποιοι όμως πέτυχαν και σ’ αυτούς ανήκουν αναμφίβολα εκείνοι που πήραν μέρος στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο. Και ήταν ακριβώς αυτή τους η επιτυχία που άνοιξε τη δυνατότητα τόσο για την εμφάνιση ενός νέου παγκόσμιου πολιτισμού όσο και για την επιβίωση των πολιτιστικών παραδόσεων που τον γέννησαν. Η επιτυχία του εγχειρήματος εκείνου αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι αποφάσεις εκείνης της Συνόδου συγκροτούν μέχρι σήμερα τη βασική ομολογία πίστης όλης της Χριστιανοσύνης.

Η αληθινή λατρεία του Θεού

Πέμπτη Εβδομάδα του Πεντηκοσταρίου: 

Κυριακή της Σαμαρείτιδος
Σχόλιο στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ιωα δ´ 5-42

Αυτό που σε τελευταία ανάλυση τονίζει ο Ιησούς με την απάντησή του προς τη Σαμαρείτισσα είναι ότι στη Βασιλεία του Θεού κάθε αξία που οι άνθρωποι πίστεψαν και έθεσαν ως θεμέλιο της ζωής τους, αν συντελεί στη διαίρεση των ανθρώπων, είναι ψεύτικη και επομένως θα καταργηθεί. Ακόμη και η θρησκεία, όταν δεν συμβάλλει στη συνένωση των ανθρώπων, αλλά γίνεται παράγοντας ανταγωνισμού και αντιπαραθέσεων, θα καταργηθεί κι αυτή, καθώς η αλήθεια ενώνει, δεν διαιρεί. Αν τραβήξει κανείς τις αναλογίες ανάμεσα στις θρησκευτικές διαφορές Ιουδαίων - Σαμαρειτών και τις σύγχρονες διαιρέσεις των χριστιανών θα διαπιστώσει δυστυχώς ότι υπολείπονται πολλά βήματα ακόμη ώς το ιδεώδες της Βασιλείας του Θεού.

Βιβλικές αφηγήσεις για τη δημιουργία του κόσμου και σύγχρονο κοσμοείδωλο

Σε μία από τις περίφημες ομιλίες του Εἰς τὴν Ἑξαήμερον ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Λέγοντας η Γραφή “Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη”, πολλά αποσιώπησε· το νερό, τον αέρα, τη φωτιά και τις μεταβολές που προκύπτουν απ’ αυτά… και τα παρέλειψε η αφήγηση, για να γυμνάσει το δικό μας νου, κάνοντάς μας από μικρές αφορμές να ανακαλύψουμε τα υπόλοιπα» (Ομιλία Β΄ 3). Και, μάλιστα, για να ενθαρρύνει ένα τέτοιο γύμνασμα του νου, αλλά και για να προλάβει τις όποιες ενστάσεις συντηρητικών κύκλων της εποχής του που αντιδρούσαν στην έρευνα της Γραφής με επιστημονικά εργαλεία, δηλώνει χαρακτηριστικά στην πρώτη από της ομιλίες του ότι: «Καθόλου δεν μειώνεται ο θαυμασμός για τα μεγαλεία της δημιουργίας, όταν τυχόν βρεθεί ο τρόπος με τον οποίο έγινε κάτι από όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» (Ομιλία Α΄ 10).
https://drive.google.com/file/d/1jpefQsW98gm-IgN5Es9IkCmBR5FVGRjo/view?usp=sharing