Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Η μαρτυρία της Παλαιάς Διαθήκης για τον Χριστό (Λου δ΄ 16-22)

Αρχή της Ινδίκτου

Στον βαθμό που είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι για κάποιο χρονικό διάστημα υπήρξε χριστιανική Εκκλησία χωρίς Καινή Διαθήκη, ουδέποτε όμως υπήρξε Εκκλησία χωρίς Παλαιά Διαθήκη, η  σχέση των δύο Διαθηκών μεταξύ τους είναι άρρηκτη. Άλλωστε, η Καινή Διαθήκη είναι “καινή”, επειδή υπάρχει η Παλαιά Διαθήκη∙ διαφορετικά δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “καινή”, αλλά αν δεν είναι καινή, τότε δεν είναι ούτε “διαθήκη”, επομένως και ο Ιησούς δεν είναι “Χριστός”, άρα και η σωτηρία που επαγγέλλεται καθίσταται άνευ περιεχομένου. Η μελέτη, κατά συνέπεια, της Παλαιάς Διαθήκης δεν συνιστά ένα απλώς συμβατικό, μεταξύ άλλων θρησκευτικών υποχρεώσεων, καθήκον του σύγχρονου χριστιανού, αλλά εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για μια ουσιαστική συνάντησή του με τον Χριστό.

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Ο κίνδυνος του αποπροσανατολισμού



Το αίτημα του Πέτρου να περπατήσει πάνω στο νερό βασίζεται στην πεποίθησή του ότι ο Χριστός μπορεί να κάνει το αδύνατο δυνατό. Επομένως, αυτό που  συνέβη στον Πέτρο δεν οφείλεται σε έλλειψη πίστης γενικά, αλλά ήταν μια στιγμιαία απόσπαση της προσοχής, μια στιγμή αποπροσανατολισμού· απέσπασε την προσοχή του από τον πραγματικό του στόχο, να φτάσει στον Χριστό, και την έστρεψε στην ένταση του ανέμου. Κατά ανάλογο τρόπο οι περιστάσεις της ζωής παρασέρνουν συχνά τον χριστιανό και χάνει τον προσανατολισμό του. Όμως μια στιγμή αποπροσανατολισμού της σκέψης από τον πραγματικό στόχο είναι αρκετή για να οδηγήσει στον καταποντισμό. Σε τέτοιες στιγμές μια κραυγή σαν εκείνη του Πέτρου «Κύριε, σώσε με» μπορεί να αποβεί σωτήρια για τον άνθρωπο. Ο Χριστός έρχεται πάντοτε αρωγός, όπως ακριβώς και στην περίπτωση του Πέτρου, απλώνοντας το χέρι του, για να σώσει όποιον τον επικαλείται. Αρκεί να βρει κανείς σ’ εκείνες ακριβώς τις στιγμές τη δύναμη να εμπιστευτεί στην παρουσία του Θεού στη ζωή του.